නාය යෑමක සෙවණැල්ල: දියණියක අහිමි වූ මවකගේ කඳුළු කතාව

 

නාය යෑමේ ඛේදවාචකයට හසු වී අතුරුදන් වූ සිය එකම දියණිය සොයන, හද කම්පා කරවන මවකගේ අඳෝනාව හා ඇයගේ පවුලට අත්වූ දරුණු ඉරණම පිළිබඳ වාර්තාවක්.

"නායක් එනවා අපි දුවමු!" කියා මටත් ඉස්සෙල්ලා තමයි දුව ගොඩට පැන්නේ. මට හොඳටම විශ්වාසයි මගේ සුරංගනාවි මේ පස් කන්දේ අඩි දෙක තුනක් යට කොතැනක හෝ ඉන්නවා. මම දවසකට විසි තිස් වතාවක් මෙතැනට ඇවිත් මගේ දුව ගැන හොයලා බලනවා. අනේ කවුරුහරි ඇවිත් මගේ දරුවා මෙතැනින් ගොඩට අරන් දෙන්න!"

ගයත්‍රී කාවින්දි රාජපක්ෂ (21) නම් වූ එකම දියණියගේ වියෝවෙන් කම්පාවට පත්ව සිටින මවක් වන පල්ලේකන්ද කේ. එම්. බණ්ඩාර මැණිකා මහත්මියගේ හඬ මෙයයි. පසුගිය 27 වැනිදා බදුල්ල කන්දකැටිය ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසයට අයත් නාගොල්ල ගම්මානයේදී සිදුවූ දරුණු නාය යෑමෙන් ඇයගේ දියණිය අතුරුදන් විය. මෙම ඛේදවාචකයට දින 11ක් ගතවී ඇතත්, තවමත් ගයත්‍රී සම්බන්ධයෙන් කිසිදු හෝඩුවාවක් සොයා ගැනීමට හැකි වී නැත.

ඊයේ බිහිසුණු මොහොත

අතුරුදන් වූ දියණියගේ මව වන බණ්ඩාර මැණිකා මහත්මිය (50), තම පවුලට අත් වූ මේ ඉරණම ගැන විස්තර කළේ කඳුළු සලමිනි. "24 වැනිදා ඉඳලා දවස් තුනක් එක දිගට වැස්සා. 27 වැනිදා උදේ ඉඳන්ම දවස ගෙවුණේ හරිම මූසල විදිහට. දහවල් තුනහමාරට පමණ තමයි මේ සිදුවීම වුණේ. මායි, පුතයි, දුවයි හිටියේ උඩහ ගෙදර. මහත්තයා STF එකේ වැඩ. පහළින් හිටියේ මගේ අම්මයි තාත්තයි. සිද්ධිය වෙන්න විනාඩි දහයක් පහළොවක් වගේ කාලයක් ගියේ නැහැ. එක පාරටම ගල් පෙරළෙනවා වගේ ලොකු සද්දයක් ඇහුණා. ඊට පස්සේ පොළොව කැරකෙන්නයි, වැනෙන්නයි පටන් ගත්තා. දුව හයියෙන් හිනා වුණා; ඇයට එය විනෝදයක් වගේ දැනුණා. 'අම්මා, නායක් තමයි එන්නේ' කියා දුව මටත් කතා කරගෙන දුවන්න ගියා. ඒත් පොළොව කැරකෙන නිසා අපිට කෙළින් දුවන්න බැරි වුණා. අපි වැටි වැටී තමයි දුවන්න පටන් ගත්තේ."

"මම දුවගේ අතින් අල්ලාගෙන ඉන්න විට, දුව මටත් ඉස්සෙල්ලා වත්ත පැත්තට පැන්නා. හැබැයි එතකොටම දුවගේ අත මගෙන් ගිලිහුණා. මමත් වතුරේ ගහගෙන ගියා. ඒත් එක්කම මගේ පුතා දුවගෙන ඇවිත් මාව ගොඩට ගත්තා. මට සිහිය ආවට පස්සේ මම දුවව හොයන්න කෑගැහුවා. කට්ටිය ඇවිත් හෙව්වත් රෑ වුණා කියලා ඔවුන් සොයන එක අත්හැර දැම්මා. මට හොඳටම විශ්වාසයි එයා ගොඩක් දුර ගිහින් නැහැ. මේ ගේ තිබ්බ තැන පස් යට, අඩි දෙක තුනක් යටින් එයා ඉන්නවා. කවුරු හරි මේ ගස් ගල් ටික අයින් කරලා බැලුවොත් මගේ දරුවා හොයාගන්න පුළුවන්." ඇය හැඬූ කඳුළින් පැවසුවාය.

ඛේදවාචකයේ අනෙක් වින්දිතයන්

ගයත්‍රී කාවින්දි පමණක් නොව, ඇයගේ සීයා වන එම්.ජී. නේද්‍රිස් (82) සහ ආච්චිඅම්මා වන ඩී.ඒ. පියසීලී දිසානායක (72) යන අය ද මේ සිද්ධියෙන් මිය ගියහ. මෙම තිදෙනාට අමතරව නාගොල්ල ගම්මානයේ ආර්.ඩී. ජේන් (74) සහ ආර්. ඩී. තනේරිස් (65) යන අයද පස් කඳු යටවී ජීවිතක්ෂයට පත්වූහ.

මියගිය පියසීලී මහත්මියගේ සිරුර අනතුර සිදු වූ ස්ථානයේ සිට කිලෝමීටර් 25ක් පමණ පහළින් බදුලුඔයේ කිරිකෝන්තැන්න ප්‍රදේශයේදී සොයාගෙන එතැනම මිහිදන් කෙරිණි. සෙසු පිරිසගේ අවසන් කටයුතු ගම්මානයේදී සිදු කර අවසන්ය.

පුතාගේ වීර ක්‍රියාව

නාය යෑමේ අවස්ථාවේ කුඹුරේ සිටි බණ්ඩාර මැණිකා මහත්මියගේ වැඩිමහල් දරුවා වන නවීන් ප්‍රභාත් රාජපක්ෂ (25) සිය මව බේරා ගත්තේ ජීවිත අවදානම මැදය. ඔහු තම අත්දැකීම විස්තර කළේ මෙලෙසිනි: "මම කුඹුරට ආවේ නිකමට වගේ. සද්දෙ ඇහිලා බලනකොට මඩ වතුරත් එක්ක විශාල ගස් ගල් පාවෙලා එනවා දැක්කා. ඒ එක්කම මගේ අම්මා ගහගෙන යනවා දැක්කා. එයාගේ ඔළුව විතරයි මම දැක්කේ. මම එකපාරටම පැනලා අම්මා අල්ලගත්තා. හැබැයි නංගිව දැක්කේ නැහැ. මමයි අම්මයි දෙන්නම මීටර් 25ක් විතර පහළට ගහගෙන ගියා. කොහොම හරි මම අම්මා ඇදලා උඩට අරන් වත්තට දාලා නංගිව හෙව්වා. ඒත් මට හොයාගන්න බැරි වුණා. අපේ නංගි ඉගෙන ගන්න වගේම ගමේ පොදු වැඩවලටත් දක්ෂයි. එයා විද්‍යාපීඨ යන්න තමයි හිටියේ. ඒත් අපට සියල්ල නැතිවුණා."

ගම්මානයට අත්වූ ඉරණම

නාගොල්ල ගම්මානයට ඉහළින් පිහිටි අඹතැන්න කඳු වැටියේ ස්ථාන දෙකකින් ආරම්භ වූ නාය යෑම මීටර් සියයක් පමණ පහළින් තනි විශාල නායක් බවට පත් වී තිබිණි. එය ප්‍රදේශයේ මාර්ග, කුඹුරු, සහ වතුපිටි යට කරමින් ගම්මානය පාමුල පිහිටි කඳුර දක්වාම ගලා ගොස් ඇත.

බණ්ඩාර මැණිකා මහත්මියට සේම, ගමේ අසූවකට ආසන්න පවුල් සංඛ්‍යාවක් අද වන විට මේ ඛේදජනක අත්දැකීමට මුහුණ දෙමින් සිටී. නිවාස රැසක් මුළුමනින්ම හානි වී ඇති අතර, තවත් නිවාස අර්ධ වශයෙන් විනාශ වී ඇත. ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන ආර්ථික මාර්ග වූ ගම්මිරිස් වගාවන් සහ කුඹුරු ඉඩම් අක්කර සිය ගණනක් විශාල ගල් ගොඩවල් බවට පත්ව තිබේ. ජලය සැපයූ ඇළි අමුණු අද දකින්නට නැත. ප්‍රවේශ මාර්ග කැඩී ගොස් ඇති අතර තවමත් විදුලි සැපයුම්ද නැත. කඳු වැටියේ නාය යෑමේ ලක්ෂණ තවමත් පහව ගොස් නැති බැවින්, වැස්සක් එන විට ඔවුහු මහත් බියෙන් හා අවිනිශ්චිතභාවයෙන් යුතුව දිවි ගෙවති. ඔවුන්ට ආරක්ෂිතව යන්නට නිසි තැනක්ද නැති බවයි වාර්තා වන්නේ.